Nadzieja (Eine Hoffnun) to tytuł trzeciego, ostatniego albumu austriackiej grupy Jännerwein. Neofolkowy zespół z Salzburga zakończył swoją działalność w 2016 roku, pozostawiając swoim słuchaczom płytę pełną polifonicznego śpiewu i alpejskich brzmień. Jej myśl przewodnia jest jednocześnie łagodna i posępna (Mild und Trüb): surową ocenę świata współczesnego dopełnia niosące otuchę chrześcijańskie przesłanie.
Stefan George (1868-1933) był poetą pochodzącym z niemieckiej Nadrenii, który początkowo z inspiracji francuskich symbolistów głosił ideę sztuki dla sztuki, później zaś w wyniku lektury dzieł Hölderlina przyjął rolę profety. Usiłował pogodzić Nietzschego z narracją chrześcijańską, widząc w sobie naturalnego następcę tego filozofa. Tworzył równolegle z Rilkem, do którego też często bywa porównywany. O ile jednak poetycka i duchowa orientacja Rilkego była ściśle introwertyczna, to George wręcz przeciwnie – to, co duchowe, przekładał na losy świata zewnętrznego, chcąc wywrzeć nań możliwie największy wpływ.
Jednym z pomysłów postmodernizmu, które wyjątkowo cenię, jest diagnoza literackiego wyczerpania. Owo wyczerpanie wiąże się z upadkiem estetyki modernizmu. Artysta ponowoczesny przestaje być postacią idealizowaną: nikt nie stawia go już na piedestale, nikt go nie ubóstwia ani też nie widzi w nim wieszcza. Ta metamorfoza otwiera z kolei drogę do odnowienia nieco już zapomnianego ideału twórczości jako służby, którego źródła odnajdujemy w wielowiekowej tradycji chrześcijańskiej.
