Szukaj
Close this search box.

W

Niemy sygnał To już Miasto zamarło Samotna syrena niesie się Ponad grobami Pochyliły głowy dumne orły Na sztandarach, flary Rozbłysły między kwaterami Całe miasto oddaje

Czytaj więcej »

Podróżnik kolei życia

Słucha miarowych stukotów pociągu, gubiąc wzrok syty widokiem zza okna. Tutaj fragmencik zwartego rozłogu, a tam stareńka rozpadła chacina. Słucha miarowych stukotów pociągu i jak

Czytaj więcej »

Popiół i diament

Zapada nad pospolitą Rzeczą powojenny zmrok… A obojętni suną- w oparach muzyk, w błysku świateł- Jak przez mrok. I myli ich. Gubi ich każdy szczęśliwy

Czytaj więcej »

Wokół Błogosławionej winy Kossak Zofii refleksyj parę

Moje literackie kubki smakowe kształtowały się głównie pod wpływem książek z gatunku fantasy, choć niekiedy urozmaicałem swoją „czytelniczą dietę” literaturą przygodową oraz pośrednikami, tj. młodzieżówkami. Na ruszt trafił oczywiście Hobbit, tolkienowska Trylogia oraz seria o przygodach warszawskich gimnazjalistów: Felixa, Neta i Niki. Słowem, gustuję w smakach krain nieistniejących, światów niby-naszych-a-nie-naszych, dlatego też rzadko sięgałem po powieść historyczną. Czasem coś w tym typie zdarzyło się przeczytać, nie przeczę, jednak taka lektura nie dostarczała mi tej samej radości co powyższe.

Czytaj więcej »

Wystawa Laury Makabresku

Komnata wewnętrzna – tytuł wystawy prac Laury Makabresku został wprost zaczerpnięty z dzieła św. Teresy Wielkiej, duchowej Twierdzy wewnętrznej. Jest to książka będąca vademecum duchowości karmelitańskiej, charakteryzującej się umiłowaniem ciszy, zwróceniem w głąb własnego wnętrza i budowaniem relacji z osobowym Bogiem. Autorka, żyjąca w XVI w. mistyczka, porównuje w nim duszę człowieka do tytułowej twierdzy. Pierwszym krokiem rozwoju duchowego, jak pisze, jest oderwanie się od otoczenia i przekroczenie progu budynku – własnego wnętrza. Następnie przechodzi się przez siedem komnat, jedną za drugą, z których każda symbolizuje inny etap zjednoczenia z Bogiem. Ta myśl, choć pochodząca sprzed niemal pięciu wieków, jest wyjątkowo bliska Laurze i często staje się inspiracją dla jej twórczości.

Czytaj więcej »

Kornelia

Jak ręka rolnicza- co orze i chroni Jak ręką, która w chleby pożywne ugniata mąki surowe Tak palce rzemieślne i twórcze jej dłoni Umoczone w

Czytaj więcej »

O historyku

Parszywy zawód historyka Ludzie mają go za wariata Gdy odmawia litanię Dat i bohaterów Los naznaczył go pamięcią Zbyt dobrą i zbyteczną Dla postronnych On

Czytaj więcej »

Jännerwein, czyli nadzieja w mroku

Nadzieja (Eine Hoffnun) to tytuł trzeciego, ostatniego albumu austriackiej grupy Jännerwein. Neofolkowy zespół z Salzburga zakończył swoją działalność w 2016 roku, pozostawiając swoim słuchaczom płytę pełną polifonicznego śpiewu i alpejskich brzmień. Jej myśl przewodnia jest jednocześnie łagodna i posępna (Mild und Trüb): surową ocenę świata współczesnego dopełnia niosące otuchę chrześcijańskie przesłanie.

Czytaj więcej »

La la land [recenzja]

(reż. Damien Chazelle 2016) Dziwności tego świata Jakoś nie spodziewałbym się po sobie, że któregoś dnia z własnej nieprzymuszonej woli włączę musical. Nie jestem fanem

Czytaj więcej »

Whiplash [recenzja]

(reż. Damien Chazelle 2014) Dziwna produkcja Jest w Whiplashu coś dziwnego, mianowicie mało kto słyszał o tej produkcji, a jeszcze mniej wie, o co w

Czytaj więcej »