Płomień

Widziałeś choć raz ten płomień
Warta przy nim stoi
Płonie dla Nieznanego
I wszystkich mu podobnych
 
Wiesz dlaczego płonie
Dla pamięci bohaterów
Ich szlaki na kolumnach
Szlak krwi i chwały
 
Znasz ten płomień
Hartował najtwardszą stal
Charakteru i męstwa
Nieujarzmiony i niepokorny
 
Płomień błyska w bagnetach
Wiatr choć targa – nie zgasi
Stukot butów mówi
„Byliśmy-jesteśmy-będziemy”
 
Iskra z płomienia padła w serce
I rozpaliła miłość
Do tych barw, ziemi, ludzi
Płonie nią twa dusza