Rzeki

Rzeki płyną przez jej wieki
Wieki chwały i małości
Dużej sławy i pokory
Dziejów starych no i nowych

Matek bólem spływające
Rzeki łez zalewające
Naszą historię tworzące

Rzeki krwawe, te przelane!
Wielkich ludzi umartwione 
Dawnych dziejów to jest oręż!

Matka patrzy wciąż z miłością 
Wzrok jej miły i wyniosły
Swoim dzieciom zawsze szczera
Naszym sercom zawsze wierna 

Dawaj skruchę swym podwładnym
Swoim panom też szacunek!
I modlitwie wierny wianek

Szanuj dzieje, pokolenia!
Słuchaj jeno ich męczeństwa!
Słuchaj głosu, Jego wnętrza